Artículo de Lanzamentos

OS LANZAMNETOS

Nos lanzamnetos que eu me vou a centrar van a ser o de xabalina, o de disco, o de peso e para finalizar o de martillo que son dos que me gustaria desarrolar un traballo concreto e cunha boa expliacación. No primeiro que me vou centrar e eu considero máis importante dende o meu punto de vista e na técnica, como se realizaría unha boa execución do lanzamento e coñecer as normas mais importantes. Despois de decir todo esto e no que máis me vou a centrar tamén me gustaría facer unha valoración persoal do lanzamento que me parece mais doado de facer e o que me gustou máis dos catro. 

1. Lanzamento de Xabalina

• Área de competición: a pista de lanzamento ou carreira ten unha lonxitude entre 32 m e 36,5 m, 3 un ancho de uns 4 m. O arco e unha línea curva de cor blanco, de madeira ou de metal, o pintada sobre o terreo. As líneas sectoriais comenzan 8 m dende o punto interior do arco e extendense ata as bandeiras de marcación con un ángulo de 29º.

• Implemento: a xabalina pode ser de madeira, metal lixeiro ou de fibra de carbono. con tiras de corda para agarrala. As medidas son as seguintes:

• Procedemento  reglamentario: 

- Empezar nunha posición parada, sostendo a xabalina pola parte de agarre cunha man.

- Lanzar a xabalina por encima do hombro ou pola parte superior do brazo de lanzamento.

- Permanecer na pista de carreira ata que a xabalina aterrice, a xabalina debe caer entre as líneas sectoriais e clavarse hacia baixo, porque do contrario o movemento será nulo.

Os lanzamentos midense dende a marca da punta da xabalina no terreo, ata a parte interior do borde do arco de lanzamento, tamén decir que os participantes realizaran 3 intentos de clasificación e 3 lanzamentos finais. O gañador e o que consegue maior lonxitude no lanzamento e si houbera desempate resolveríase polo 2 mellor lanzamento.

• Técnica: vídeo informativo
• Posición de partida: o atleta comenza en unha posición parada, sostendo a xabalina pola parte de agarre cunha man. Colocase dando cara a dirección de lanzamento, coa mirada ao frente, o tronco erguido e coa xabalina suxeita pola encordadura, descansando sobre a palma e a a,tura da sien. A xabalina paralela ao suelo e apuntando algo hacia dentro e o brazo transporte debe ir flexionado polo codo e aberto.
• A carreira: ten unha lonxitude que oscila entre os 25 e os 30 metros. O obxetivo e alcanzar a máxima velocidade ao final da misma.  Durante a carreira, o atleta levará a xabalina en alto mantendo a línea cos hombros e as caderas perpendiculares a dirección do lanzamento.
• Paso de lanzamento:  neste paso o corpo inclinare cara atrás para permitir o mayor recorrido posible o brazo de lanzamento.
• Lanzamento: ao finalizar a fase de carreira, o lanzador ten que votar todo o seu corpo sobre a sua perna esquerda, adianete o brazo dereito co codo por enrriba do hombro e mediante un forte latigazo lanzar a xabalina cun ángulo de 32º a 36º . O brazo o brazo de lanzamento permanece extendido, mentras que o brazo libre queda sen tensión( posición de potencia).

• Curiosidades  sobre o lanzamento de xabalina

Dende logo e o lanzameto que más teño presente xa que é un dos que mais me gusta, pero ao estar estudiando fixeime en varias cousas que cando via antes algunha competición non percibia con tanto detalle como agora. 

O que mas me sorprendeu e que os lanzadores teñen que estar na pista ata que o implemento atarriza no campo se non anularanlles ese lanzamento. 

• Vídeo de un campeonato

2. Lanzamento de disco

• Área de competición: o cículo de lanzamiento ten un diametro de 2,5m. Esta zona debe estar demarcada por líneas de 5 cm de anccho, preferiablemente blancas. Tamén deberá haber una línea imaginaria que se prolongue horizontalmente 75cm fora do círculo a cada lado, esta línea divide o círculo en duas partes, servindo como referencia para o ingreso e saida do deportista como forma de edificio. E importante que a superficie do círculo  de lanzamento sexa de un material antideslizante e o sector de caída ten un ángulo de 34.92º.

• Implemento: o disco e de aproximadamente 45mm de espesor no centro para os homes e aproximadamente de 38 para as mulleres. Cada disco estreitase a 12mm no borde e o borde do que falamos e un aro redondeado e con un borde metálico. As competidoras de todas as idades usas un disco que pesa 1kg e para os competidores de 1,6kg.

• Procedemento reglamentario:
• Empezar dende unha posición inmóvil, de espaldas o sector marcado.
• Evitar tocar a parte alta da alambrada, nin o terreo fora do mismo durante o lanzamento.
• Permanecer no círculo ata que o disco haya aterrizado.
• O lanzamento pode interrumpirse e depositar o disco no suelo.
• O disco debe aterrizar  entre as líneas sectoriais. Os lanzamentos midense desde a marca mais cercana do disco sobre o terreo, ata o borde interior do círculo.
• Realizaranse 3 lanzamentos de clasificación e logo, os finalistas realizan tres intentos finais.
• Declarase ganador ao competidor co lanzamento de maior lonxitude e o desempate decidese polo segundo mellor lanzamento.

• Técnica:vídeo informativo
• Agarre e posición de saída: o disco e suxeito sobre a ultima falanxe dos dedos, que estarán abertos totalmente ou unidos indice o medio. Para asegurarse máis a suxeción do disco, flesionase lixeiramente a muñeca e de esta forma descansa sobre o antebrazo. O lanzador colocarase nun extremo do círculo, sobre o diámetro según a dirección do lanzamento e de estaldas a ela. Os pes deben estar paralelos e separados a anchura dos hombros ou algo superior. O peso estará por igual entre as duas pernas, que estarán lixeiramente flexionadas.

• Movementos previos: non teñen outra finalidade que a de crear unha pretensión muscular e romper a inercia do disco. Para elo desplazase o artefacto horizontalmente, entre a altura da cadeira e o hombro. Estos movementos realizanse unha ou duas veces e ao finalizar, deben porvocar unha rotación profundo do tronco levando o disco moi atrás, co peso cargado sobre a perna dereita ou esquerda.

• Xiro inicial:  unha vez colocado o mlanzador en rotación profundo do tronco. comenza un movemento para acelerar de maneira continua. O peso do corpo que recae sobre a perna dereita permite o lanzador pivotar sobre o pé esquerdo. O pé esquerdo pivotará uns 120 grados aproximadamente, mentras tanto a perna dereita irase despegsando do chan.  A perna dereita unha vez abandonou o chan, desplaza o nocello adiante e arriba en un movemento envolvente sobra a esquerda. O disco mantense atrás en todo momento. Cando o pe esquerdo finaliza a impulsión, o lanzador que está no aire trata de recuperar o chan o mais rápido posible.
• Apaios de pé dereito e esquerdo: o pé dereito toma contacto co chan no centro do círculo, co talón mirando hacia a dirección de lanzamento. O lanzamento da denovo a espalda a zona de lanzamento. O pé esquerdo, pola sua parte, busca apoio aproximadamente a uns 70 cms do dereito, de tal maneira que a punta dos pes se apoia en línea co talón do dereito. O lanzador mantén o disco atrás para evitar a superposición dos eixes de hombros e cadeiras.
• Final: a partir deste intre comeza a apertura do brazo esquerdo, A perna e o nocello dereito xiran hacia diante, impulsandoo, deseguido o tronco. O brazo dereito rompendo a tensión da musculatura do toráx e sacando o disco con unha última acción de muñeca polo dedo indice, dandolle un movemento de rotación no sentido das agullas do reloxo( contario para os que lanzan ca esquerda). Unha vez que o disco saiu do lanzador, este realizará unha inversión de apoios para non sairse do círculo.

• Curiosidades sobre o lanzamento de disco: o que mais me impactou neste lanzamento e que os lanzadores levan un calzado diferente ao de xabalina, xa que non emplean tacos. E tamén que teñen que ter un dominio para non resvalar ao xirar no chan que non o fai calquera.

3. Lanzamento de peso

• Área de competición: o área ten 2,14m de diametro e a superficie debe ser de hormigón u outro material non deslizante, con un peralte( rebote de madeira de 101,6mm de alto), en la parte frontal del círculo.

• Implemento: o peso ou a bala e unha bola maciza de metal de superficie lisa. Para homes estrá entre 110 e 130 milímetros, e o seu peso e de 7,26 kilogramos. Para mujeres, o diametro está entre 95 e 110 e pesará 4 kilogramos.

• Prodecedemento reglamentario: os lanzadores visten igual que os de lanzamento de martillo ou disco e prodecemento e o misma coas seguintes excepcións:
• Solo se pode usar unha ,an
• O peso colocase no hombro e o lanzamento debe realizarse por encima da altura dos hombros.
• Non se pode baixar a man por debaixo da posición inicial
• O lanzamento debe realizarse por encima da altura dos hombros.

A medicicón realizarase dende a marca maís cercana do peso no terreo, hata o interior da alalmbrada no círculo de lanzamiento.

O gañador e aquel que consegue mayor lonxitude no lanzamento e po desempate resolvese polo segundo mellor lanzamento.

• Técnica: en este tipo de lanzamento hai duas técnicas , o lazamento rectilíneo e lanzamento en rotación.vídeo informativo

No caso do rectílineo:

• Preparación: o lanzador se situa de espaldas a dirección do lanzamiento, peso do corpo sobre a perna dereita, pe dereito sobre o diámetro do eixe de lanzamento. A perna esquerda lixeiramente flexionada co pe a unhos 30 cms, detrás en contacto co suelo pola punta , o que da un mellor equilibrio.o peso está apoiado contra o cuello e a mandibula, e o codo en oposición o peso. O peso na man dereito, sostendoo polos dedos e unha parte da palma e o agarre pode realizarse de 3 maneiras:
• todos os dedos unidos
• pulgar separado
• pulgar e dedo meñique separados

                     O atleta inclina o corpo cara a adiante, contrarrestando a posición avanzada do tronco coa elevación da perna esquerda por detrás. A perna esquerda está retraída, mentres que a perna dereita é flexionada baixando o talón. O tronco flexiona no muslo deste ultimo.
É necesario que para gañar terreo ao máximo non hai parada coa seguinte fase (desprazamento), debe haber continuidade en movemento para evitar desequilibrios.

• Desprazamento: A cadeira comeza a desequilibrarse cara atrás coa rápida extensión da perna dereita. Ao mesmo tempo, a perna esquerda é accionada por unha extensión na dirección do tiro.  Os ombreiros permanecen perpendiculares á liña de lanzamento. A chegada dos pés ao chan, que é case simultánea, debería ser o máis rápido posible. O pé dereito normalmente chega ao centro do círculo nun ángulo de aproximadamente 135º co sentido de lanzamento. O pé esquerdo achégase ao recipiente (3-5 cm.) Facendo un ángulo de 45º coa dirección de lanzamento. O peso corporal cae preferentemente na perna dereita. A perna esquerda, aínda que apoiada, permanece pasiva.
• Final: Nesta fase realízanse dúas técnicas diferentes:

•  Coa perna dereita: o pé dereito xira e propulsa na dirección do lanzamento así como a súa perna, movendo a cadeira cara arriba e na dirección do lanzamento. O ombreiro esquerdo está separado. Esta separación serve para pasar o peso e aumentar a tensión dos músculos pectorais. Ata o de agora o peso aumenta as pernas e o tronco, que xa lle deron unha dirección. O brazo ten a misión de producir máis aceleración ao peso, pero non modificar a súa dirección. Ao final, aínda se pode aplicar unha pequena aceleración ao peso mediante un movemento da man sobre a articulación da muñeca , deixando a palma cara a fóra. O tronco é flexionado e as pernas son revertidas co único obxectivo de non saír do círculo.  
• Con ambas pernas:  A acción é moi similar coas seguintes diferenzas:
• A perna dereita segue flexionada neste momento. 
• Na última acción, estenda ambas as pernas en dirección cara a arriba.
•  O lanzamento está suspendido normalmente en suspensión.
• Lanazamento en rotación:  A acción da perna e o tronco é practicamente unha copia do disco, o único que varía é a posición do brazo porque a regulación esixe que o peso estea en contacto co pescozo ata o momento final do lanzamento. O problema desta técnica é a necesidade de controlar a forza creada na rotación e poñerse na posición final. Por todo isto é necesario ter un gran sentido do equilibrio, xa que con esta técnica danse moitos baleiros debido á saída do lanzador do círculo ou ao peso do sector de lanzamento.

• Vídeo de unha competición:

4. Lanzamento de martillo:

• Área de competición: a área de competición é a mesma que a área de lanzamento de disco, pero o círculo ten un diámetro de 2,14 m.

• Implemento: O martelo pesa 7,26 kg. e componse de 3 partes:
• Cabeza: bola de metal sólido: entre 10,16 cm. e 10,79 de diámetro.
•  Fío: 122 cm. longo e aceiro. Está conectado á cabeza por un eixe.
• A empuñadura: Trátase dun mango cun único ou dobre mango metálico.
• Os competidores vístense como na proba de disco, pero poden levar luvas e pulseiras. 
• Os dedos deben estar libres.

• Procedemento reglamentario: o procedemento é o mesmo que no disco, pero o martelo pode tocar o chan durante o lanzamento. Se o martelo rompe durante o disparo, o lanzamento non conta. A medida realízase dende a parte máis próxima da cabeza do martelo, ata o bordo interior do anel que delimita o círculo de lanzamento. Fanse 3 intentos de clasificación. Entón os finalistas fan tres lanzamentos. O gañador é o competidor que logra a maior distancia de tiro. O empate resolve o segundo mellor lanzamento.

• Técnica: o dividiremos nas siguientes fases: Agarre e posición de salida, volteos, xiros o final.vídeo informativo
• Agarre e posición de saida:  O lanzador colle o martelo coa man esquerda, suxeitándoo polas segundas falanxes dos dedos agás o polgar. Mentres, a dereita, repousa sobre ela e ambos  polgares están cruzados coa esquerda sobre á dereita. O lanzador situarase no extremo posterior do círculo e afastado do paso, cos pés aproximadamente o ancho do hombro. O peso do corpo distribuirase igualmente en ambas as pernas, que serán lixeiramente flexionadas.
• Volteos:  Debido ao peso do artefacto, o lanzador necesita romper a inercia desde a posición inicial, balanceándoa cara adiante ou cara á esquerda e desprazándoa cara á dereita xirando o tronco cara a este lado. Unha vez que chega á dereita, producirase un punto morto a partir do cal comezan os xiros. O número de xiros adoita ser un ou dous, movendo o martelo cara arriba e cara á esquerda, flexionando os brazos. Cando as mans alcanzan o nivel da cara, prodúcese un cambio nos ombreiros, co fin de ir buscar o martelo e traelo diante del. A cabeza do martelo inclínase segundo a dirección do lanzamento e adquire valores entre 40º e 45º.

• Xiros: Unha vez que a cabeza do martelo alcanza a altura do pé dereito no punto máis baixo da súa traxectoria, inícianse xiros que son tres ou catro. O pé esquerdo xira e a perna dereita , unha vez abandoa o chan, trata de recuperalo rapidamente xirando arredor e cerca da esquerda, apoiandose de punta ou de planta cando o pé esquerdo está apoiado na punta. Os brazos mantéñense completamente estirados, sostendo o martelo que describe unha elipse, cuxos puntos baixos seguirán desviando cada vez máis no sentido de rotación. Os brazos mantéñense completamente estirados, sostendo o martelo que describe unha elipse, cuxos puntos baixos seguirán desviando cada vez máis no sentido de rotación. A inclinación da elipse mantén os 40-45º expresados ​​nos xiros. Unha vez que o martelo alcanza o punto baixo, as accións descritas repítense, tendo en conta que nas seguintes voltas, o lanzador está máis preto do borde dianteiro do círculo. as pernas están máis flexionadas, os pés están máis xuntos e as voltas fanse máis rápidas.

• Final: Cando o lanzador está no borde dianteiro do círculo, o pé dereito xa entrou en contacto co chan e o martelo chegou ao seu punto baixo; entón comeza a fase final do lanzamento

• Videos de un records y una competición: